σε μια σχέση, λένε, πάντα υπάρχει ο ισχυρός και ο αδύναμος. Υπάρχει μήπως ισότιμη σχέση; Μάλλον ισορροπημένη θα την έλεγα μια σχέση που κανείς δεν έχει το "πάνω χέρι". Ο καθένας μας ξεχωριστά έχει τις αδυναμίες του, τις οποίες συχνά στη σχέση τις καλύπτει ο σύντροφος μας. Και το αντίθετο. Κι αυτό κάνει μια σχέση ισορροπημένη. Να μπορείς να είσαι δυνατός στις αδυναμίες του συντρόφου σου και να δέχεσαι ομοίως το ισχυρό του χαρακτήρα του άλλου στις δικές σου αδυναμίες. Δε χρειάζεται και δεν μπορούμε να είμαστε πάντα δυνατοί. Συνετό και φρόνιμο λοιπόν, θα είναι να μπορούμε να αναγνωρίζουμε πότε θα κάνουμε το βήμα μας εμπρός και πότε το βήμα μας πίσω. Κι αυτό είναι ένα κλειδί για τη διατήρηση μιας υγειούς σχέσης στο πέρασμα του χρόνου.
οι σχέσεις στις οποίες υπάρχει διαρκώς μια κόντρα επιβολής στον "απέναντι", κατά συντριπτικό ποσοστό έχουν ημερομηνία λήξης και μάλιστα σύντομη. Σκεπτόμενη προσωπικές εμπειρίες μπορώ να διαβεβαιώσω ότι από μία τέτοια σχέση θα βγεις είτε πληγωμένος, είτε εκδικητικός -προς τους επόμενους πιθανούς συντρόφους σου. Απλά θα πρέπει από νωρίς να διαλέξεις σε ποια θέση θα βρεθείς.
οι σχέσεις στις οποίες υπάρχει διαρκώς μια κόντρα επιβολής στον "απέναντι", κατά συντριπτικό ποσοστό έχουν ημερομηνία λήξης και μάλιστα σύντομη. Σκεπτόμενη προσωπικές εμπειρίες μπορώ να διαβεβαιώσω ότι από μία τέτοια σχέση θα βγεις είτε πληγωμένος, είτε εκδικητικός -προς τους επόμενους πιθανούς συντρόφους σου. Απλά θα πρέπει από νωρίς να διαλέξεις σε ποια θέση θα βρεθείς.
κάποια πράγματα βέβαια δε θα αλλάξουν ποτέ, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι πάντα η γυναίκα θα είναι το αδύναμο (προσοχή ΟΧΙ αδύνατο) φύλο. Ή τουλάχιστον εγώ έχω αυτή τη πεποίθηση. Το αρσενικό είναι αυτό που θα δώσει την αίσθηση της ασφάλειας στο θηλυκό. Επαναφέροντας στη μνήμη μου μια έρευνα σχετικά με το πως τα δυο φύλα διαλέγουν υποσυνείδητα τον υποψήφιο σύντροφό τους, αξίζει να αναφέρω πως ανάμεσα σε τόσα "κριτήρια" που παρέθεταν εγώ ξεχώρισα ένα από κάθε πλευρά. Το υποσυνείδητο του θηλυκού επιλέγει ανάμεσα στα αρσενικά αυτόν που θα θεωρήσει πως έχει γερό σκελετό κοιτώντας τον κορμό του σώματος του, για να την "προστατεύσει" και να την κάνει να νιώθει ασφαλής. Από την άλλη, του αρσενικού το υποσυνείδητο θα διαλέξει το θηλυκό που θα θεωρήσει πως έχει το κατάλληλο γι αυτόν "μέγεθος λεκάνης" για να κυοφορήσει τα παιδιά του. Κι αυτό είναι κάτι που γίνεται από τα πρώτα χρόνια συμβίωσης των ανδρών και των γυναικών μέχρι και σήμερα. Ασφάλεια. Αυτό ζητάνε τα θηλυκά. Κι αυτό τις κάνει αυτόματα το αδύναμο φύλο.
είναι και πρέπει να είναι λοιπόν "a man's world" αλλά όπως λέει και το ομώνυμο τραγούδι "but it would be nothing without a woman or a girl". (η αφορμή μου για το σημερινό άρθρο)
υπογράφει και πάλι το Κωσταντάκι..