νοιωθεις;

   εχεις νοιωσει το ειναι σου να ανατριχιαζει σαν να το διαπερναει ρευμα και να σου τιναζει καθε κυτταρο; εχεις νοιωσει την επαφη στο κορμι οταν το αγγιζεις με την ακρη των δαχτυλων σου; να περνας απο τη κορυφη του λαιμου μεχρι κατω στο τελος της ραχοκοκκαλιας και να.. ξανα. και ξανα. απαλα, ισα που να ακουμπανε τα δαχτυλα σου. ισα που να κανεις τον αλλο να ριγα. σαν να αγγιζεις κατι ευθραστο και πολυτιμο..
   να κοιτας τις φλεβες να διογκωνονται κατω απο το δερμα, τη γραμμη αυτη που κανουν πανω στο χερι. να βαζεις το αυτι σου στην καρδια του αλλου και να ακους καθε παλμο. να τον ακους, να τον νοιωθεις, να νοιωθεις σιγουρια. και ασφαλεια. σαν να ακους την πιο ομορφη μουσικη στον κοσμο!
 εχεις νοιωσει να χανεσαι με εναν  ψιθυρο στο αυτι, μια ανασα; εκει ακριβως, κατω χαμηλα στο λαιμο που οι υγρες, βαριες ανασες κατεβαζουν αυτοματα τα ρολα στα ματια και νοιωθεις το κορμι τοσο αναλαφρο σαν να αιωρεισαι, σαν να μην υπαρχεις στον κοσμο. υγρα χειλη να αφηνουν μια γραμμη απο "σε θελω" απο το λοβο του αυτιου σου μεχρι τον ωμο.. και τα δαχτυλα με αργες κινησεις να ανακατευουν τα μαλλια σαν ενα χορο αργο και καθηλωτικο.
και υστερα τα χερια να ταξιδευουν σε ολο το κορμι. με ρυθμο. παντα με ρυθμο..
 εχεις νοιωσει το φοβο να μη σου κλεψουν τις αισθησεις, να μη σε αφησουν κενη; να πρεπει να ψαχνεις για να βρεις αυτο που θα σε γεμισει, αντι να ερχεται εκεινο να σε βρει;

 εχεις νοιωσει;

υπογραφει με φιλια απο το Κανκουν το Κωσταντακι..