αναρωτιέμαι λοιπόν -γιατί και γω περίεργη είμαι σαν και σένα- πόσους εαυτούς μπορεί να έχω. Πόσους εαυτούς μπορεί να έχει ο καθένας μας.. "αυτός; το καλύτερο παιδί!" "μα, εμένα μου φέρθηκε απαίσια!". Σίγουρα έχετε ακούσει ή έχετε βρεθεί εμπλεκόμενοι σε τέτοιου περιεχομένου συζητήσεις. Συμπεριφερόμαστε λοιπόν στον καθένα όπως του αξίζει ή όπως εμείς πιστεύουμε ότι του αξίζει;
πάντα θαρρώ πως προσωπικά συμπεριφερόμουν στους ανθρώπους που με περιέβαλαν, αναλόγως της δικής τους αντιμετώπισης προς το άτομό μου. Επειδή ο χαρακτήρας μου δεν μου επιτρέπει να "δώσω" αν πρώτα δεν "πάρω", περίμενα πάντα να δω πόσα και τι θα ήταν αυτό που θα μου έδινε ο άλλος και αναλόγως διαμόρφωνα την συμπεριφορά μου απέναντί του. Και δεν αναφέρομαι μόνο στον ερωτικό τομέα. Η συζήτηση αφορά και το φιλικό επίπεδο και αυτό των συνεργατών και των γνωστών. και παρόλο που σας πληροφορώ πως μοιάζω άνθρωπος "έξω καρδιά", μοιράζομαι πάντα αυτά που θέλω, εκεί που θέλω και όταν τα θέλω. Μπορεί λοιπόν να νομίζεις ότι ξέρεις πολλά για μένα, αλλά όπως είπα.. νομίζεις!
παίζουμε λοιπόν πολλούς ρόλους στη ζωή μας. Και δεν εννοώ αυτόν του φίλου, του αδερφού, του πατέρα και τα λοιπά. Εννοώ τον ρόλο του καλού, του κακού, του αδιάφορου, του γόη (ναιιι, του γόη), του φιλελεύθερου και ούτω κάθε εξής.. Στον κάθε συναναστρεφόμενο προς εμάς, κατά πως του αξίζει. Ή και κατά πως τα φέρνουν οι συγκυρίες.. Δυστυχώς ή ευτυχώς αυτό διαμορφώνει και στους άλλους την εντύπωση τους για το άτομό μας. Το δύσκολο βέβαια δεν έιναι πάντα να γνωρίσεις έναν άνθρωπο, αλλα να τον μαθεις! Φυσικά και δεν θα παίξουν όλοι τον ίδιο σημαντικό ρόλο στη ζωή μας ούτως ώστε να θέλουμε να τους μάθουμε. Άλλοι θα πάρουν πρωταγωνιστικούς ρόλους και άλλοι θα κάνουν τους κομπάρσους -κι εμείς αντίστοιχα στις δικές τους ζωές.
θα πρέπει άραγε να ξεκαθαρίζουμε από την αρχή τον ρόλο που δίνουμε στον καθένα ή θα πρέπει να περιμένουμε ο χρόνος να δείξει; Όντας άτομο τρομερά ανυπόμονο, θα απαντούσα το πρώτο. Όμως αν με ρωτούσε κάποιος άλλος σαν "πρόβλημα" που αντιμετώπιζε ο ίδιος και καλούμουν να δώσω μια απάντηση, θα του έλεγα το δεύτερο. Γιατί πολλές φορές στο δρόμο μας συναντάμε ανθρώπους που προδικάζουμε σε ρόλους που δεν τους αρμόζουν κι αν είμαστε αρκετά καλοί κι έξυπνοι και δεν τους πληγώσουμε, θα καταλάβουμε ότι εξ'αρχής θα έπρεπε να περιμένουμε πριν κάνουμε κατανομή ρόλων. Η δυσάρεστη "λεπτομέρεια" είναι ότι δεν έχουμε το χρόνο, τη διάθεση και τα μάτια μας ανοιχτά πλέον για να μπορούμε να έχουμε σωστή κρίση. Οι εφήμερες συναναστροφές (κοινωνικές φιλικές ή και ερωτικές) μας μοιάζουν πιο εύκολες. κι αφού μας μοιάζουν πιο εύκολες, μάλλον αυτές μας αξίζουν κιόλας...!
{και μετά την πρόταση του Αχιλλέα, να προσθέσω τους στίχους:
"αγάπες που έμοιαζαν να έχουν αξία και άλλες που ξέμειναν στη χειραψία..." (Νατάσσα Μποφίλιου - Το μέτρημα) αλλάζοντας τη λέξη "αγάπες" με τη λέξη "γνωριμίες"}
{και μετά την πρόταση του Αχιλλέα, να προσθέσω τους στίχους:
"αγάπες που έμοιαζαν να έχουν αξία και άλλες που ξέμειναν στη χειραψία..." (Νατάσσα Μποφίλιου - Το μέτρημα) αλλάζοντας τη λέξη "αγάπες" με τη λέξη "γνωριμίες"}
υπογράφει το Κωσταντάκι (αλλά δεν παίρνει και όρκο..)
