Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Ονειρεμένες αποδράσεις από 25 ευρώ...

Την πόλη την βαρεθήκατε. Θέλετε να ανέβετε σε ένα ψηλό βουνό και να «αδειάσει» το μυαλό σας από κάθε τι, που σας βασανίζει καθημερινά. Τι καλύτερο λοιπόν, από τις διακοπές σε μια φάρμα στο εξωτερικό, όταν μάλιστα οι τιμές ξεκινούν από... 25 ευρώ; (ναι, ναι καλά διαβάσατε...)

Αυστρία: ζήστε σαν τη Χάϊντι...
Αν η Χάϊντι ήταν η αγαπημένη ηρωίδα των παιδικών σας χρόνων και αν η ταινία «Μελωδία της Ευτυχίας» έχει παιχτεί πάνω από 10 φορές στο dvd σας, τότε μάλλον θα πρέπει να σκεφθείτε σοβαρά τις διακοπές σε κάποια φάρμα της Αυστρίας (www.bedandbreakfastaustria.at). Φανταστείτε να ξυπνάτε σε ένα ξύλινο σπιτάκι στην κορυφή ενός καταπράσινου βουνού, να απολαμβάνετε ένα «χωριάτικο» παραδοσιακό πρωινό και στη συνέχεια, να ανακαλύπτετε τις γύρω περιοχές που θυμίζουν παραμύθι. Διασκέδαση στα παραδοσιακά καπηλειά του Σάλτσμπουργκ και του Τιρόλο και δόσεις πολιτισμού και κομψότητας στην αγέρωχη Βιέννη. Όσο για τιμές; Θλιβερή η διαπίστωση αλλά πέρα για πέρα αληθινή: υπερβολικά χαμηλές για το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών και αντιστρόφως ανάλογες των ελληνικών...

Σκοτία: κάστρα και παράδοση
Σπιτάκια που κάλλιστα θα μπορούσαν να αποτελέσουν φυσικό σκηνικό κινηματογραφικής ταινίας. Αν τα κέλτικα παραμύθια πάντα σας γοήτευαν, τότε εδώ θα πρέπει να περάσετε ένα μέρος των διακοπών σας. Με συγκλονιστική θέα στις απέραντες εκτάσεις των βουνών και των λιμνών της Σκωτίας και με τα highlands και τα επιβλητικά κάστρα της περιοχής σε απόσταση αναπνοής, η διαμονή στα αγροτόσπιτα της Σκοτίας (www.farmstay.co.uk) σίγουρα θα αργήσει να διαγραφεί από τη μνήμη σας. Η μέρα σας θα κυλά με πεζοπορία στα καταπράσινα βουνά, ψάρεμα στις λίμνες, διασκέδαση στις τοπικές pubs και επισκέψεις επιβλητικά κάστρα. Σκέφτεστε τίποτα καλύτερο;

Τοσκάνη: όταν το σινεμά γίνεται πραγματικότητα
Σίγουρα θα το έχετε δει σε ταινίες. Μια εβδομάδα «απομόνωσης» σε κάποιο αγροτόσπιτο της Τοσκάνης (www.tuscany.net), μπορεί να αλλάξει κυριολεκτικά τη ζωή σας. Είτε στους λόφους του Κιάντι, όπου παράγεται το ομώνυμο κρασί με κοντινές εκδρομές στη Φλωρεντία και στη Σιένα είτε σε κάποιο cottage των γύρω περιοχών, οι διακοπές σας σε κάποιο αγροτόσπιτο της Ιταλικής υπαίθρου με πισίνα, κατάφυτους κήπους και πλήρως εξοπλισμένα δωμάτια θα σας μείνουν πραγματικά αξέχαστες την στιγμή μάλιστα, που οι τιμές ξεκινούν από 25 ευρώ ημερησίως το άτομο... Και αφήστε φίλους και γνωστούς να πληρώνουν 100 ευρώ για αμφίβολης ποιότητας δίκλινα δωμάτια σε ελληνικά χωριά με σχεδόν μηδενικές τουριστικές υποδομές.

Ιρλανδία: στη χώρα των μύθων και των ξωτικών
 Η ομορφιά του τοπίου είναι τόσο απίστευτη που σίγουρα δεν μοιάζει αληθινή. Με έναν ζεστό καφέ στο χέρι, κοιτάζετε έξω από το παράθυρο του αγροτόσπιτου (www.irishfarmholidays.com), που μοιάζει σαν να έχει ξεπηδήσει από παραμύθι. Είστε στην καρδιά της παρθένας Ιρλανδικής υπαίθρου και νιώθετε σαν να πρωταγωνιστείτε σε ταινία. Χαμηλά αγροτόσπιτα, ζεστοί και φιλικοί άνθρωποι, υπέροχα τοπία, εξαιρετικό φαγητό και τιμές απίστευτα χαμηλές. Και όλα αυτά, στον τόπο των μύθων και των ξωτικών, στη χώρα που θα απολαμβάνετε το χειροποίητο φουρνιστό ψωμί, το αγνό βούτυρο της φάρμας και τη γνήσια Ιρλανδική μπύρα και θα περπατάτε στα απέραντα λιβάδια, επιτρέποντας στο μυαλό σας να «αδειάσει» από τις έγνοιες της πόλης! Επιλέξτε κάποιο από τα 300 προσφερόμενα αγροτόσπιτα και μην ξεχάσετε να πιείτε μια Guinness στην υγειά μας...

Μια... Κατσαρίδα στο θέατρο Κολοσσαίον

Η θεατρική «Κατσαρίδα», επιστρέφει από τις 18 Νοεμβρίου στη Θεσσαλονίκη, στο θέατρο Κολοσσαίον και έρχεται να αποδείξει για άλλη μια φορά πως μπορεί να καταφέρει το ακατόρθωτο και από τους υπονόμους να φτάσει στο φεγγάρι.
Έξι χρόνια μετά την πρώτη της εμφάνιση, η ονειροπόλα... «Κατσαρίδα» ανεβαίνει και πάλι στη σκηνή με νέα διανομή και με σκοπό της τώρα να αλωνίσει την Ελλάδα. Οι θεατές, σε κάθε γωνιά της χώρας, θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τις απίθανες περιπέτειες της μικρής κόκκινης κατσαρίδας, που αγωνίζεται να κατακτήσει ένα στόχο ζωής: να ανέβει στη σελήνη. Η κατσαρίδα περιπλανιέται στα τρίσβαθα των υπονόμων αλλά και σε αφιλόξενους δρόμους, διασχίζει ωκεανούς, χορεύει και τραγουδά μέσα σε δαιδαλώδεις αεραγωγούς, γνωρίζει άλλα έντομα, τρωκτικά και ανθρώπους (από την καλή κι απο την ανάποδη) και ταυτόχρονα διατηρεί ακλόνητη την πίστη της στο μεγάλο όνειρο.

Ιστορία από τραγούδια
Το ιδιαίτερο αυτό μιούζικαλ του Βασίλη Μαυρογεωργίου, ξεκίνησε από το Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου στις αρχές του 2005, για να παιχτεί πρώτα εκεί κι έπειτα στον Κάτω Χώρο επί δυόμισι χρόνια με μεγάλη επιτυχία. Έπειτα δουλεύτηκε ξανά, με νέους ηθοποιούς και παρουσιάστηκε σε μεγάλα θέατρα στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στην Κύπρο, αλλά και στην Αθήνα. «Στο στούντιο του φίλου μου, Κώστα Γάκη, ανακάλυψα ορισμένα τραγούδια. Τα πήρα, τα έβαλα σε μια σειρά και φαντάστηκα μια ιστορία. Έτσι γεννήθηκε το έργο» έχει αναφέρει στο παρελθόν ο κ. Μαυρογεωργίου.
Η μουσική είναι του Κώστα Γάκη και τα κοστούμια της Γεωργίας Μπαμπαλού. Παίζουν οι ηθοποιοί: Θοδωρής Πετρόπουλος και Σεραφείμ Ράδης.

Πληροφορίες: «Κατσαρίδα», από 18/11 έως 19/12, θέατρο Κολοσσαίον (Βασ.Όλγας 150, τηλ.2310834996), παραστάσεις Τρίτη μέχρι Παρασκευή (21:15), Σάββατο (18:30, 21:15), Κυριακή (20:00). Εισιτήρια: 20 ευρώ, 15 ευρώ φοιτητικό. Παραστάσεις Σαββάτου στις 18:30, γενική είσοδος 15 ευρώ.

Είσαι σίγουρα φοιτητής αν..


Περνάς όλα τα μαθήματα με την πρώτη? Τότε δεν είσαι σίγουρα φοιτητής! Είσαι φοιτητής μόνο αν..


1. Αν εσύ προσωπικά σώζεις την πιτσαρία ή το γυράδικο της γειτονιάς σου από τη χρεωκοπία.
2. Αν ξυπνάς δέκα λεπτά πρίν από το μάθημα.
3. Αν το πρωινό σου αποτελείται από έναν φραπέ πρίν μπείς στο Αμφιθέατρο.
4. Αν επειδή έχεις πάρει πολύ καιρό να πλύνεις τα ρούχα σου, φοράς το μαγιό σου στην τάξη.
5. Αν κοιμάσαι περισσότερο στη τάξη παρά σπίτι σου.
6. Αν μένεις σε ένα σπίτι μικρότερο από τα περισσότερα τροχόσπιτα.
7. Αν πανηγυρίζεις κάθε φορά που βρίσκεις ένα εικοσάευρω.
8. Αν σε ρωτάνε πόσα χρωστάς .. έχεις την αντίδραση μιας 40άρας όταν την ρωτάνε πόσο χρονών είναι.
9. Αν τρώς στην λέσχη επειδή είναι «τσάμπα» παρόλο που είναι αηδία.
10. Αν το τάβλι έχει γίνει το σπορ σου.
11. Αν τα τάπερ της μαμάς είναι περισσότερα από τα πιάτα του σπιτιού .
12. Αν χρειάζεσαι φτυάρι για να βρείς το πάτωμα του δωματίου σου.

Η διεθνής και η ελληνική ερμηνεία του ΚΟΚ

Δείτε πως ερμηνεύουν οι Έλληνες τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας..


Στοπ
Διεθνής ερμηνεία: Φέρτε το αυτοκίνητο σας σε πλήρη στάση προ του σήματος. Ελέγξτε πως δε διέρχεται κανένα άλλο όχημα στον κάθετο δρόμο και συνεχίστε.
Ελληνική ερμηνεία: Ελαττώστε την ταχύτητα σας τόσο ώστε σε περίπτωση που διέρχεται άλλο όχημα στον κάθετο δρόμο να καταφέρετε όπως-όπως και με τη βοήθεια του ABS να σταματήσετε. Αν είναι πρωί κορνάρετε έντονα για να ειδοποιήσετε τα άλλα οχήματα πως περνάτε το STOP, αλλιώς αν είναι βράδυ παίξτε με την υψηλή κλίμακα των φώτων σας.

Μονόδρομος
Διεθνής ερμηνεία: Απαγορεύεται η είσοδος για όλα τα οχήματα.
Ελληνική ερμηνεία: Προτείνεται η αποφυγή εισόδου. Εξαιρούνται πιτσοκουτάδες, ντηλιβεράδες και λοιπές πάπιες, σκούτερ κλπ. καθώς και πολίτες που μένουν κάπου στην απαγορευμένη οδό ή στην ευρύτερη περιοχή και βαριούνται να στρίψουν στο επόμενο στενό.

Απαγορεύεται η αναστροφή
Διεθνής ερμηνεία: Απαγορεύεται η επιτόπια στροφή.
Ελληνική ερμηνεία: Αποθαρρύνεται η επιτόπια στροφή. Ελέγχουμε αν υπάρχουν περιπολικά ή άλλα αστυνομικά όργανα στην περιοχή και αν όχι, στρίβουμε. Επιτρέπεται η στροφή αν ξεχάσαμε ανοιχτό το θερμοσίφωνα ή αν το κατάστημα υποδημάτων ή το περίπτερο βρίσκεται στην άλλη κατεύθυνση και βαριόμαστε να τρέχουμε ως το επόμενο φανάρι.

Υποχρεωτικά κάνεις τον κύκλο…
Διεθνής ερμηνεία: Είσοδος σε πλατεία. Προτεραιότητα έχουν τα οχήματα που κινούνται εντός της πλατείας.
Ελληνική ερμηνεία: Είσοδος σε πλατεία. Προτεραιότητα έχουν… έχουν… μισό λεπτό… ε, καλά θα το βρούμε στην πορεία… Άντε, Χάρη, αργήσαμε!

Όριο ταχύτητας 50 χλμ
Διεθνής ερμηνεία: Όριο ταχύτητας 50χμ/ώρα.
Ελληνική ερμηνεία: Προτεινόμενο όριο ταχύτητας 50χμ/ώρα. Τί την πήρα την Porsche να την πηγαίνω με 50;

Πορτοκαλί σηματοδότης
Διεθνής ερμηνεία: Ελαττώστε ταχύτητα προς αναμονή του κόκκινου σηματοδότη.
Ελληνική ερμηνεία: Αυξήστε ταχύτητα προς αποφυγή του κόκκινου σηματοδότη.

Δρόμος με έντονη ολισθηρότητα
Διεθνής ερμηνεία: Προσοχή! Δρόμος με έντονη ολισθηρότητα.
Ελληνική ερμηνεία: Γιουχού!!! Ώρα για μπαντιλίκια!!!

Διελεύσεις τρένων
Διεθνής ερμηνεία: Προσοχή! Διελεύσεις τρένων. Φέρτε το αμάξι σε πλήρη στάση, ελέγξτε αμφότερες κατευθύνσεις και συνεχίστε όταν βεβαιωθείτε πως δε διέρχεται τρένο.
Ελληνική ερμηνεία: Τί;!; Άααα, αυτό…Καλά, δεν πέρασε τρένο. Λοιπόν, τί λέγαμε;

Νίκος Αλιάγας: Mirroring

Ο Ελληνας πάντα είχε ένα κόλλημα για το τι λένε οι ξένοι γι’ αυτόν, λες και έχει ανάγκη να το ακούσει από τους άλλους
για ν’ αρχίσει να το πιστεύει ο ίδιος.

Οταν το τρένο μπήκε στον σταθμό του Kings Cross St. Pancras, άκουγα ένα παλιό τραγούδι του Λέοναρντ Κοέν. Δύο ώρες και ένα τέταρτο από το Παρίσι και φτάνεις μέσα στην καρδιά του Λονδίνου. Απάντησα σε e-mail, διάβασα όλες τιςεφημερίδες, κοίταξα μισό επεισόδιο του «Californication» στον υπολογιστή και άρχισα να ξεφυλλίζω το τελευταίο βιβλίο του Βασίλη Βασιλικού που αφιέρωσε στον Καζαντζίδη. Καθόμουν συμπτωματικά δίπλα στον Γάλλο πρώην πρωθυπουργό Λιονέλ Ζοσπέν, ήταν μαζί του και δύο πρώην υπουργοί Εξωτερικών, εκ των οποίων ο Ρολάν Ντιμά, στενός συνεργάτης του σοσιαλιστή προέδρου Φρανσουά Μιτεράν και ανέκαθεν φίλος της Ελλάδος. «Κάνει καλή δουλειά ο Γιώργος και ξέρω πως τραβάει δύσκολα ζόρια η Ελλάδα», μου ανταποκρίθηκε ο Ντιμά και μετά βυθίστηκε σε μια οικονομική εφημερίδα. Μια ψιλή παγωμένη βροχή με υποδέχθηκε στη βρετανική πρωτεύουσα, σ’ αυτήν την ίδια πόλη όπου πριν από 42 χρόνια ο πατέρας μου ήρθε να «κλέψει» την τότε φοιτήτρια Χαρούλα που αργότερα θα γινόταν μάνα μου.

Να ’μαι λοιπόν μέσα στην καρδιά του City, στο οικονομικό και νευραλγικό κέντρo του Λονδίνου,  με χιλιάδες κρυστάλλινα κτίρια γύρω μου να με κοιτάζουν αφ’ υψηλού. Αμέτρητα παράθυρα-καθρέφτες που δεν αντικατοπτρίζουν. Οταν δεν μπορείςνα δεις τον εαυτό σου καθαρά είτε μπροστά σ’ έναν καθρέφτη είτε στο τζάμι της βιτρίνας που χαζεύεις άθελάσου, μήπως εντέλει θα προσπαθήσεις να καταλάβεις ποιος είσαι πραγματικά έχοντας για καθρέφτη τα μάτια των άλλων; «Να μην κοιτάζεις τον καθρέφτη τη νύχτα», μου έλεγε η γιαγιά μου, «είναι ψεύτης». Αν λοιπόν ο καθρέφτης ψεύδεται κι αυτός, γιατί τότε να πιστέψω την αντανάκλασή μου στα μάτια του άλλου;

Ο Ελληνας πάντα είχε ένα κόλλημα για το τι λένε οι ξένοι γι’ αυτόν, λες και έχει ανάγκη να το ακούσει από τους άλλους για ν’αρχίσει να το πιστεύει ο ίδιος. Μπορεί ο καθρέφτης να βγάλει την ανασφάλεια, όταν είναι εξαρχής παραμορφωτικός και παραποιεί, αλλοιώνει, διαστρεβλώνει, παρουσιάζοντάς σε μίζερο, καχεκτικό και σακάτη ή αρκετά παχύ και καλοπερασάκια, φτάνοντας στο τέλος να σε απομονώνει; Παρακολούθησα στο Λονδίνο τη θεατρική παράσταση «Ωνάσης» με πρωταγωνιστή τον Ρόμπερτ Λίντσεϊ, ο οποίος είχε 25 χρόνια να ανέβει στη σκηνή. Το κείμενο έχει γράψει ο Μάρτιν Σέρμαν, εμπνευσμένο από το «Νέμεσις» του Πίτερ Εβανς, σε σκηνοθεσία της Νάνσι Μέκλερ. Από πού ν’ αρχίσω; Ειλικρινά δεν ξέρω, γιατί όπως και να ’χει δεν πρόκειται να βρω φως στο τούνελ.

Ο Αριστοτέλης Ωνάσης παρουσιάζεται σαν ένας κυνικός αθυρόστομος, σεξοπαθής (και εγκληματίας… γιατί ούτε λίγο ούτε πολύ αποκαλύπτεται ότι αυτός ήταν πίσω από τον θάνατο του Ρόμπερτ Κένεντι), ο οποίος χορεύει κάθε τρία λεπτά με υφάκι Αντονι Κουίν κάτι μεταξύ ζεϊμπέκικου και χασαποσέρβικου και ο καημένος προσπαθεί να τα τραγουδήσει ελληνικά αλλά του βγαίνουν ρουμάνικα. Ετσι ήταν ο Ωνάσης εξωτερικά; Τόσο πεζός ο εσωτερικός του κόσμος;

Οπως και να ’χει εμείς δεν θα μάθουμε ποτέ, ας αφήσουμε την κρίση σ’ αυτούς που τον γνώρισαν. Το πρόβλημα είναι ότι για έναν ξένο το όλο πακέτο μοιάζει με πραγματικό, ενώ στην ουσία είναι ντεφορμέ, δηλαδή δεν είναι τίποτε άλλο παρά μόνο μια φαντασίωση. Η αιώνια παρεξήγηση με το τι είμαστε (όταν βρεθούμε σε φάση να το συνειδητοποιήσουμε) και το πώς θέλουν τελικά να μας βλέπουν οι άλλοι. Η οποία παρεξήγηση δεν έχει να κάνει με ανθελληνισμούς και τα τοιαύτα ή με εθνικές ταπεινώσεις που μας σερβίρουν οι εθνικόφρονες και διάφοροι τυχοδιώκτες της συνωμοσίας.

Δυστυχώς πρόκειται για κάτι πιο σοβαρό. Εδώ ένα στερεότυπο καθησυχάζει μια ολόκληρη κοινωνία γιατί μόνο έτσι έχουμε το δικαίωμα να υπάρχουμε στα μάτια τους. Και φταίμε και εμείς γι’ αυτόν τον αλλοιωμένο αντικατοπτρισμό. Ποιος είναι ψεύτης, ο καθρέφτης ή αυτός που κοιτάζεται στον καθρέφτη; Ναι, φταίμε κι εμείς που θελήσαμε τις τελευταίες δεκαετίες να μοιάσουμε σε μια Δύση στην οποία δεν ανήκουμε και η οποία υπάρχει μόνο στα περιοδικά και στα χαρτιά. Οταν θες να υπάρξεις μόνο μέσα από τα μάτια των άλλων, μόνο μέσα από τον καθρέφτη,τότε δεν υπάρχεις πουθενά.Οπως και αυτοί που βλέπουν μια Ελλάδα που στην ουσία είναι ανύπαρκτη, ένα συνονθύλευμα καρικατούρας και προκαταλήψεων, ένα φλου αρτι-στίκ με λίγο κρασί, μπουζούκι και 12 θεούς εκπορνευμένους, έναν μεγιστάνα με απομεινάρια Ζορμπά που χαστουκίζει μια υστερική ανέραστη, παρωδία της Κάλλας, αποκαλώντας την στα ελληνικά «παλιοπουτάνα», και η οποία του απαντάει «είσαι μαλάκας», αλλά δυστυχώς και αυτό λάθος το λέει, γιατί ο τόνος μπήκε στο «μά». Αχ αυτή η προπαραλήγουσα… Πόσο να έτριξαν άραγε τα κόκαλα της Μαρίας Καλογεροπούλου και του Αριστοτέλη Σωκράτους Ωνάση χθες το βράδυ; Δεν μπορώ να σας πω πώς τελείωσε το θεατρικό έργο γιατί απλούστατα την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια που λένε γιατί δεν ήθελα με τίποτα να θίξω κανέναν όπως και δεν ένιωσα θιγμένος. Απλά το θέαμα δεν με αφορούσε.

Η γιαγιά είχε δίκιο, μεγάλο λάθος να κοιτάζεσαι στον καθρέφτη βράδυ, και ειδικά στο Λονδίνο. Κοντοστάθηκα στην είσοδο του «Novello Theatre», έβρεχε, δεν είχα ομπρέλα, σήκωσα όπως πάντα τον γιακά μου, σαν τις ταινίες με τον εραστή που δεν θέλει να αισθανθεί ζιγκολό όταν βγαίνει απ’ το ξενοδοχείο, άναψα ένα τσιγάρο και σιγοτραγούδησα εκείνο το άσμα που λέει ο Παπάζογλου, «Αχ Ελλάδα», σκεπτόμενος τα φυλακισμένα γλυπτά μας. Εκείνα τα σμιλευμένα μάρμαρα που ελπίζουν σε μια ανάσα και στο άσπρο φως της χώρας μας. Αυτό το φως που δεν μπορεί κανένας καθρέφτης να αντικατοπτρίσει. Τα όμορφα γλυπτά του Παρθενώνα σε απόσταση αναπνοής και τόσο μακριά μας.

άρθρο από το protothema.gr